Ενδιαφέρον άρθρο για την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ

Ένα ενδιαφέρον άρθρο δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", που αφορά την χώρα μας και την επικείμενη-φημολογούμενη προσφυγή της στο ΔΝΤ. Το άρθρο το ανιχνεύσαμε στον δικτυακό τόπο της εφημερίδας.

Προς «αιματηρό» ντιλ με το ΔΝΤ

Έτοιμο σε όλες του τις λεπτομέρειες είναι το σχέδιο προσφυγής της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο - εφ΄ όσον θελήσει να το χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση- ενώ η Ένωση αναμένεται να δώσει την πολιτική της ευλογία, έστω και απρόθυμα, συμπράττοντας τυπικά στη συμφωνία του διεθνούς οργανισμού με την Αθήνα.

Η απόφαση, λένε κοινοτικές πηγές, ίσως να ληφθεί ακόμη και στη σύνοδο κορυφής της 25ης Μαρτίου. Ωστόσο, το πιθανότερο είναι- εφ΄ όσον αποφασιστεί η προσφυγή- να προτιμηθεί το «σφράγισμα» του προγράμματος αφού θα έχει εισέλθει ο Απρίλιος, οπότε η ελληνική κυβέρνηση θα έχει φτάσει στο παρά ένα της ανάγκης δανεισμού ποσού άνω των 20 δισ. και θα έχει διαπιστωθεί από όλους πως τα spread δεν υποχωρούν.

Η προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ κατέστη πιθανό σενάριο ύστερα από δυο σημαντικές εξελίξεις το τελευταίο διάστημα. Η μια αφορά στις εσωτερικές ισορροπίες της ευρωζώνης και της Ένωσης. Η επιστροφή του Βερολίνου στη θέση που είχε κατά την έναρξη της λεγόμενης «ελληνικής κρίσης», ότι, δηλαδή, το ΔΝΤ είναι το μόνο αξιόπιστο όργανο δανεισμού και επιτήρησης ταυτοχρόνως έγειρε αποφασιστικά την πλάστιγγα υπέρ των κρατών- μελών που «δείχνουν» το Ταμείο στην Ελλάδα. Είχαν προηγηθεί η Ολλανδία, η Ιταλία, αλλά και η Φινλανδία, μολονότι η τελευταία είναι η πατρίδα του Όλι Ρεν, του επιτρόπου για τα οικονομικά, που κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να διαμορφωθεί ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης. Εκτός ευρωζώνης, τόσο η Βρετανία όσο κι η Σουηδία υποστήριζαν εξ αρχής φανατικά τη λύση του ΔΝΤ.

Έτσι, υποστηρικτές της ευρωπαϊκής λύσης έμειναν ουσιαστικά μόνον η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, επίσης μέλη της ομάδας των «προβληματικών» παιδιών της ευρωζώνης και άρα με μειωμένη διαπραγματευτική δύναμη, και η Γαλλία του Νικολά Σαρκοζί. Ο τελευταίος έχει έναν επιπρόσθετο λόγο να απεχθάνεται κάθε ανάμειξη του ΔΝΤ, πέρα από την παραδοσιακή προσήλωση των Παρισίων στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα: ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ ΣτροςΚαν, ο σοσιαλιστής πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, έχει εκδηλώσει την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος για την προεδρία της Γαλλίας το 2012. Το τελευταίο που επιθυμεί, λοιπόν, ο νυν ένοικος των Ηλυσίων είναι να περιβληθεί ο ΣτροςΚαν με τη δόξα του σωτήρα της ευρωζώνης.

Από εκεί και πέρα, ο μεν κ. Μπαρόζο έχει ξεκαθαρίσει ακόμη και δημόσια ότι το θέμα ανήκει στην αρμοδιότητα των χωρών κι όχι της Κομισιόν, ο δε διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ΖανΚλοντ Τρισέ, αν κι έχει ταχθεί κατά της εμπλοκής του ΔΝΤ, γνωρίζει ότι και αυτός δεν έχει καμιά αρμοδιότητα επί του θέματος.

Το πολιτικό κόστος.
Η δεύτερη σημαντική εξέλιξη που κατέστησε πιθανό σενάριο την προσφυγή στο ΔΝΤ έχει να κάνει με την εσωτερική πολιτική πραγματικότητα.

Όπως έλεγαν στα «ΝΕΑ» στελέχη της Κομισιόν που μετέχουν στην επιτήρηση του ελληνικού προγράμματος, «είναι σαφές πως η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου χρειάζεται ένα άλλοθι για να εφαρμόσει αυτά που είναι αναγκαία για την προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας, για τη μείωση του ελλείμματος και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας- κι αυτό το άλλοθι δεν βρέθηκε σε ευρωπαϊκό επίπεδο». Εμμέσως πλην σαφώς, κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης και εκ των υπευθύνων του προγράμματος για την προσφυγή στο ΔΝΤ, έλεγε σε συνομιλητές του πως «εάν δεν πάμε στο Ταμείο, σε λίγο θα μας πάρουν με τις πέτρες ή και με τις ντομάτες στον δρόμο με τα μέτρα που πρέπει να εφαρμοσθούν».

Ο αρχιτέκτονας της συμφωνίας

Όταν ο Ντομινίκ Στρος- Καν επέλεξε τον συμπατριώτη του Ολιβιέ Μπλανσάρ για δεξί του χέρι στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ήταν πολλοί αυτοί που παραξενεύτηκαν: ο χαρισματικός καθηγητής του Χάρβαρντ πρώτα και του ΜΙΤ στη συνέχεια από καιρό εθεωρείτο «αστέρι» των μακροοικονομικών, αλλά ήταν πολύ... προοδευτικός για τα γούστα του αμερικανικού κατεστημένου. Επιπλέον, στο επιστημονικό του έργο έδινε πάντα ιδιαίτερη σημασία σε ένα συγκεκριμένο μακροοικονομικό μέγεθος- την ανεργία και τους τρόπους αντιμετώπισής της- σε αντίθεση με συναδέλφους του που επικεντρώνονταν περισσότερο στο έλλειμμα ή στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.

Βέβαια, αυτή είναι η αντίληψη πέραν του Ατλαντικού. Διότι ο χαρισματικός κ. Μπλανσάρ δεν έχει κρύψει- από τη δεκαετία του ΄90 ακόμη- την πεποίθησή του πως η ανεργία καταπολεμάται, για παράδειγμα, με την απελευθέρωση των απολύσεων και με τον περιορισμό των αποζημιώσεων, όπως και με τον περιορισμό της επιδοματικής πολιτικής για τους ανέργους.

Από τον Σεπτέμβριο του 2009 ο καθηγητής Μπλανσάρ είχε δώσει τις ευλογίες του για τη σύνταξη εγγράφου εργασίας του ΔΝΤ, το οποίο όχι μόνον προέβλεπε το ενδεχόμενο να κινδυνεύσουν με πτώχευση και κρίση δανεισμού ανεπτυγμένες οικονομίες (σ.σ.: όπως είναι η Ελλάδα), αλλά περιέγραφε λεπτομερώς ποια πολιτική πρέπει να ακολουθηθεί. Και ποια είναι αυτή; Μα, ακριβώς αυτή που υιοθετήθηκε από την Αθήνα, με τις υποδείξεις της τριμελούς επιτροπής Κομισιόν- ΔΝΤ- Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σε συνδυασμό με τις διαρθρωτικές αλλαγές, για τις οποίες επίσης έχει δεσμευθεί η Αθήνα. Και είναι οι ίδιες που ο κ. Μπλανσάρ περιέλαβε στο πρόγραμμα το οποίο ετοίμασε με τον κ. Παπακωνσταντίνου.

Επτά όροι για δάνειο 40 δισ. ευρώ

Μια πρώτη συμφωνία με το ΔΝΤ συνήφθη κατά την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον, όταν ο υπουργός Οικονομικών συναντήθηκε με τον οικονομικό σύμβουλο και υπεύθυνο μελετών του Ταμείου Ολιβιέ Μπλανσάρ. Η συμφωνία Παπακωνσταντίνου- Μπλανσάρ, που επιβεβαιώθηκε σε τηλεφωνική επικοινωνία του Γιώργου Παπανδρέου με τον Ντομινίκ Στρος-Καν- και για την οποία έχει ενημερωθεί ο κ. Μπαρόζο- προβλέπει:

ΤΑ ΜΕΤΡΑ

Εντός του 2010 δεν απαιτείται κανένα επιπρόσθετο δημοσιονομικό μέτρο πέραν αυτών που προβλέπονται στο Πρόγραμμα Σταθερότητας.

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

Απαιτείται η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα ήδη από το 2010, με την κατάργηση των θέσεων όλων των συμβασιούχων του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα χωρίς καμία εξαίρεση, ενδεχομένως δε και με κατάργηση μόνιμων οργανικών θέσεων του Δημοσίου.

ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

Αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης κατά 2 έτη άμεσα και κατά 5 έτη σε βάθος χρόνου, μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης οριζόντια, αλλά και πλήρη κάλυψη του πληθυσμού που διάγει στα όρια της φτώχειας.

ΤΟ ΕΣΥ

Πλήρη αναμόρφωση του συστήματος υγείας, με στόχο την ταχύρρυθμη εξοικονόμηση πολλών δισ. ευρώ.

ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μείωση της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης, απελευθέρωση ορίου απολύσεων, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων και αντικατάσταση με τοπικά σύμφωνα απασχόλησης, σύνδεση αμοιβών- παραγωγικότητας (σ.σ. μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα), περιορισμό διάρκειας των επιδομάτων ανεργίας.

ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ

Το ποσό που θα διαθέσει στην Ελλάδα το ΔΝΤ για δανεισμό ανέρχεται σε 40 δισ. ευρώ, αλλά θα υπάρξουν δύο δόσεις.

ΤΟ ΕΠΙΤΟΚΙΟ

Το επιτόκιο θα είναι της τάξεως του 4,4%- όσο δηλαδή προέβλεπε και το σχέδιο Ρεν που μπλοκάρισε η Γερμανία.